Dolina Starorobociańska

Wschodnia część Doliny Chochołowskiej. Granice polodowcowego obszaru wyznaczają zbocza masywu Siwego Zwornika i Ornaku na wschodzie oraz stoki grani Kończystego Wierchu i Trzydniowańskiego Wierchu na zachodzie.

Uroczy, zielony teren pełen traw i kosodrzewiny przecina czarny szlak. Droga prowadzi od leśniczówki PTTK przed Polaną Chochołowską do Siwej Przełęczy. Całą dolinę można przemierzyć w niespełna 3 godziny, wędrując jednak praktycznie bez przerwy cały czas pod górę. Środkiem doliny płynie Starorobociański Potok.

Nazwa Doliny Starorobociańskiej pochodzi od porzuconych kopalni żelaza. „Stara robota” - tak w XVII wieku górale mawiali o zamkniętych sztolniach. Niegdyś budowano tutaj schroniska, jednak były one niszczone w wyniku walk polskich partyzantów z kontrolującymi te tereny wrogimi siłami – albo Armii Krajowej z Niemcami lub żołnierzy niezłomnych / wyklętych (walczyły tu oddziały słynnego skądinąd porucznika Józefa „Ognia” Kurasia) z siłami komunistycznego reżimu.

Potrzebujący dachu nad głową lub noclegu turyści mogą udać się z doliny do schroniska im. Jana Pawła II na Polanie Chochołowskiej (zielony szlak u wylotu doliny) lub schroniska na Hali Ornak (żółta ścieżka).

Teren polodowcowy, stanowiący orograficznie prawą odnogę Doliny Chochołowskiej. Nazwa obszaru wywodzi się od dawnych kopalni żelaza i określenia z góralskiej gwary na porzucone sztolnie. W Dolinie Starorobociańskiej zbudowano niegdyś kilka schronisk, ale zostały zniszczone w wyniku walk partyzanckich prowadzonych przez Armię Krajową i żołnierzy wyklętych.